ROYAL PARKS
Het is de vraag of John Nash blij was toen hij door prins-regent George IV werd benaderd om Regent’s Park aan te leggen. Kreeg hij de prestigieuze klus om zijn kwaliteiten als tuin- en landschapsarchitect? Of was het om zijn gemoed goed te stemmen? Het verhaal gaat namelijk dat Nash de opdracht alleen maar ontving omdat de prins-regent met zijn vrouw, een wat te innige relatie onderhield dan wel had onderhouden. Helemaal duidelijk geworden is het nooit. Regent’s Park moest een soort tuinstad worden “in schitterende stijl met bomen, een meer, een koninklijk buitenverblijf en villa’s erom heen.” Het werd een van de meest geslaagde symbioses van groen en stedenbouw ter wereld.
Bloemenbogen in de Secret Garden (Foto: Royal Parks, London)
Regent’s Park is Londen nog altijd een oase van rust en weldaad. Zo bezit het park een van de meest gevarieerde vogelpopulaties van deze wereldmetropool. En de aangrenzende rijen met wit gepleisterde stadsvilla’s, die snel in trek raakten, zijn ook vandaag de dag nog zeer geliefd. In de loop der geschiedenis woonden er beroemdheden als schrijver Robert Browning, schilder Turner en Mrs. Fitzherbert, de echtgenote van de prins-regent. Het park bood onderdak aan steeds meer wetenschappelijke verenigingen. De toen nieuwe Zoological Society was de eerste die er zich vestigde. De London Zoo is nog altijd op dezelfde plek gehuisvest.
Veel intiemer
Aanvankelijk was het park voor het publiek gesloten. Pas tijdens de regeerperiode van koningin Victoria ging het park twee dagen per week open. Dat moest genoeg zijn voor het volk. Later werd het vrij toegankelijk. Alhoewel Hyde Park veel bekender is, is Regent’s Park ondanks zijn fikse oppervlak veel intiemer, rustiger en gevarieerder dan tal van andere Londense (koninklijke) parken. En het biedt net zo veel ontspanningsmogelijkheden. De Avenue Gardens met zijn stoeltjes en bankjes om wat rond te staren of een krantje te lezen, de Boating Lake om te spelevaren of de Outer Circle als jogging rondje. Maar ook bloemenliefhebbers komen volop aan hun trekken. In het voorjaar als de sierkersen bloeien en met hun dikke witte en roze bloemendekens de boltapijten van krokussen en sneeuwklokjes, die net even eerder hun kleurenpracht tonen, aan het oog onttrekken. Of later in het seizoen wanneer de rozen hun voluptueuze bloemen tonen.
Vierhonderd cultivars
Hier bevindt zich ook zo’n voorbeeld van koninklijke botanische verzamelwoede. Koningin Mary (echtgenote van George V) was net als Napoleon’s vrouw, Joséphine de Beauharnais, gek op rozen. Ze liet een tuin aanleggen die naar haar werd vernoemd: Queen Mary’s Garden. Rondom een immense cirkelvormige pergola, ’s zomers bijna bezwijkend onder een overvloed van duizenden rozen, liggen her en der grote borders, zo ver het oog reikt. In totaal staan er meer dan 30.000 rozenplanten van zo’n 400 verschillende cultivars. Van oude favorieten als ‘Zépherine Drouhin’ tot moderne soorten als ‘Westminster’. Wie daarna bedwelmd door de bonte mengeling van geuren naar de Secret Garden wandelt, kan zijn betovering nog even in stand houden totdat hij of zij via een van die fraaie gietijzeren poorten weer het bruisende Londen instapt. Want dat is Londen. Een wereld van contrasten.
Regent’s Park is toegankelijk via verschillende poorten. Het park is onder meer bereikbaar via metrostations Regent’s Park (Bakerloo-lijn) en Baker Street (Hammersmith & City, Circle, Jubilee, Metropolitan & Bakerloo-lijnen).
(14 april 2007 door Leslie Leijenhorst)