Een crèmekleurige villa met een bijna Moors aandoend torentje, welhaast een minaret, gelegen op een rots. Pal aan het strand van Praia da Rocha aan de Portugese Zuidkust. Met zicht op zee en een ‘concessie’ op het brede zandstrand met stijlvolle strandtentjes. Dat is Bela Vista in een notendop. Je zou het niet snel vinden als je niet wist dat je je eerst een weg moest banen door een woud van lelijke hoogbouwtorens en blokdozen. Het is de omweg meer dan de moeite waard.

Het paleisje bij avond

Al weer twintig jaar geleden was ik er voor het laatst. Het grillige ouderwets smeedijzeren hek geeft nog altijd toegang tot dit mini-landgoedje uit verloren gegane tijden aan zee. De tuinen zijn goed verzorgd, de bloemen uitbundig bloeiend, de gevels fris in de verf. Intrigerend had ik het toen al gevonden. Een verdwaalde villa op een rots, aan een boulevard met zicht op zee. In het hartje van Praia da Rocha. Als een oase van stijl en rust. Bela Vista is zo’n pleisterplaats die past in een nostalgische film. Wat we nu een boutique hotel zouden noemen. Waar je je met een Packard uit de jaren dertig moet laten voorrijden, gekleed in wit linnen pak met strohoed en een ouderwetsche valies. En de dames natuurlijk in dito stijl. Het decor is namelijk als van een vooroorlogse rolprent. Misstaan zul je er zeker niet. Toch is de sfeer warm en gastvrij, zeker niet stijfjes.

“Waar je je met een Packard uit de jaren dertig moet laten voorrijden, gekleed in wit linnen pak met strohoed en een ouderwetsche valies.”

Glas-in-lood

Junior Suite in het oude gebouw

De riante villa werd in 1918 gebouwd voor een welgestelde Portugese familie, die het nog altijd bezit. Geld leek geen rol te spelen voor eigenaar António Judice de Magalhaes de Barros. Tal van ambachtslieden lieten hun stempel achter. Timmerlieden, glazeniers, tegelmakers. Donkere houten lambrizering en balkenplafonds, exotische glas-in-lood raampartijen, schitterende azulejos-panelen (de bekende Portugese tegels) en zwart-witte tegelvloeren domineren het interieur op de verschillende etages. In 1936 opent het haar deuren als hotel. En daarmee wordt het wel beschouwd als het eerste hotel aan de Algarve, ruim voordat het massatoerisme in opmars kwam. Het is bovendien een van de weinige hotels in de Algarve dat in een van de weinige historische monumenten die deze regio telt is gehuisvest. Hoewel het uitermate mooi lag, en nog altijd ligt, was zomaar de naam Bela Vista aan het hotel te geven te voor de hand liggend. De naam Hotel Bela Vista refereert aan een de eerste letters van de naam van een van de neven van de eigenaar, Henrique Bivar de Vasconcelos (HBV= Hotel Bela Vista).

Modernisme en originaliteit
Drie jaar geleden onderging het pand en het omliggende terrein een lange schoonheidsslaap. Het architectonisch juweeltje kwam er als herboren uit. De gevels werden gerenoveerd en geschilderd, de tuinen onderhanden genomen, en een klein ingetogen paviljoentje werd aan de boulevardzijde gebouwd. Om ruimte te creëren voor een achttien extra kamers en een bescheiden doch luxe spa. Het klassieke gebouwtje in de uiterste hoek van het landgoedje dient nu als plek voor cursussen, presentaties en kleine conferenties. Graça Viterbo, een bekende Portugese ontwerper, werd gevraagd het paleisje opnieuw in te richten. Met respect voor de geschiedenis van het pand, de ligging in een mix van modernisme en originaliteit. Blauw en wit in allerlei varianten en patronen voeren de boventoon. Transparantie en lichte kleuren die je associeert met het leven aan de zee, het water en de zomerse periode vormen een rode draad. De mooiste kamer is zonder meer de torenkamer, een van de Karakterkamers met oogverblindend mooie glas-in-loodramen. De Deluxe kamers bevinden zich in het nieuwe paviljoen en richten zich allemaal naar zee.

“Transparantie en lichte kleuren die je associeert met het leven aan zee, het water en de zomerse periode vormen een rode draad.”

Deluxe kamer in het nieuwe paviljoen uitkijkend op de tuin

Love me or leave me
Het is tijd voor lunch als hoofdbarman Filipe me uitnodigt voor een ‘aperitivo’, een van zijn eigen cocktails: ‘Signature’, onder het mom van ‘Love me of leave me’. Een verfrissende en intrigerende combinatie van verse appel, komkommer, suiker, lime juice en gin. Dat wordt zeker een love-me-verhouding voor als ik weer eens terug hoop te komen, maar deze keer sneller. Eten blijkt minstens zo’n waar genoegen. In de heldere en lichte eetzaal of op het terras (uiteindelijk telt de Algarve 300 zonnedagen met meer dan 3000 zonuren per jaar), met zicht op zee, serveert chef Rogerio Calhau en zijn medewerkers originele seizoens- en streekgebonden gerechten. Dat is immers de trend. Ook hier heeft Viterbo duidelijk de hand gehad, want een palet van blauw en wit tinten, terugkerend in het servies, sieren eveneens de tafels. Ware culinaire kunstwerkjes worden op tafel gezet. Erwtenmousse in de vorm van een slang gedrapeerd, met langzaam gepocheerd ei, en ‘presunto’ (een hamsoort). Alleen de octopus zag me er net wat te plastisch uit, hoewel hij uitstekend smaakte. De saus, de aardappel gnocchi en de gevulde zoete peper maakte veel goed. En het dessert was zoals een dessert moest zijn: een apotheose. Een prachtige afsluiting. Overigens … de keuken wordt ook bijzonder gewaardeerd door de gevogelde vrienden. Twee mooie meeuwen liggen relaxed op twee zuiltjes, die de balustrades met elkaar verbinden, ….. te wachten totdat de laatste gasten op het terras hun tafel verlaten na een verrukkelijk maal. Als de kust veilig is, maar eens even kijken of er nog iets van onze gading is.

Spa

Luie loungetenten aan het zwembad met zicht op strand en zee

Hoewel de gasten een keycard krijgen van het hek dat via een trap toegang geeft tot de eigen concessie op het strand, blijf ik boven. Genietend van de lome namiddag. Tijd voor een siësta in een van de linnen tenten die rondom het zwembad staan. Later in de middag vraag ik om een massage die zowel in de spa, met producten van met Franse huis L’Occitane, als in mijn textiele ‘strandhuisje’ kan worden gegeven. Nauwelijks nadat de eerste weldadige doch stevige handbewegingen mijn rug raken, dommel ik weg, terwijl ik de wind door de palmbomen hoor ruisen. Wegdromend naar nog verdere horizonten.

Hotel Bela Vista, Praia da Rocha (Portugal) T +351 282 460 280, F +351 282 460 281, I www.hotelbelavistaalgarve.com

Foto’s: Bela Vista Hotel, Praia da Rocha (Algarve, Portugal)

(17 april 2012)

De Franse hotelgroep Phoenix heeft een neus voor juweeltjes in de hotellerie. Zo runnen ze ook enkele verrukkelijke buitenverblijven ‘plein campagne’ die tot de keten Relais et Chateaux Frankrijk: Le Mas des Herbes Blanches in de Provence en Le Moulin de l’Abbaye in de Dordogne.

Meer informatie: www.phoenixhotelcollection.com

drs Leslie Leijenhorst