R E C E N S I E
In 2005 traden Me Naiset en Tooroma voor het eerst op tijdens het Oude Muziekfestival in Utrecht. En dat was een succes. Nu zijn ze er opnieuw voor een tournee door ons land. De locatie, de Grote Kerk in Veere, is er een die hun bijzondere mix van klanken – het sonore Russische vermengd met de ijzige Scandinavische – extra kracht bij zetten. Een bijzondere symbiose.
Me Naiset (Foto: Organisatie Oude Muziek Utrecht)
Me Naiset en Tooroma. Fins-Oegrische muziek. Gehoord op 13 mei 2007. Grote Kerk, Veere
Terwijl de traditionele volksmuziek van Finland al een eeuw geleden is uitgestorven, wordt de Fins-Oegrische zang rond St. Petersburg nog steeds beoefend. Reden waarom het uit zeven zangeressen bestaande Finse ensemble Me Naiset zich aansloot bij het Russische vijf man sterke Toorama om terug te keren naar hun gezamenlijke muzikale roots. Verschillende reizen naar dorpen in Ingria, Mordovia, Iki-Turso, Seto en Karelië leverden het materiaal om de oude polyfone traditie nieuw leven in te blazen. Vaak zien ze elkaar niet. Tooroma komt uit een gebied aan de Wolga, op ruim duizend kilometer van Helsinki, ver van de bewoonde wereld, waar de Oegrische klanken nog volop leven, en vaak ook door de bevolking ten gehore wordt gebracht.
Schurende secundes
De groep is geen onbekende in ons land. Het had veel succes tijdens het Holland Festival Oude Muziek Utrecht 2005. Een recensent schreef: ‘Me Naiset & Toorama laten horen hoe betrekkelijk meerstemmige begrippen als consonant en dissonant eigenlijk zijn. Scherp schurende secundes gelden in hun muziek als een delicatesse die lang moet worden uitgeproefd, terwijl ze in de rest van Europa lange tijd slechts in het voorbijgaan mochten klinken.’
De ijzige Scandinavische klanken gekoppeld aan de bronstige sonoriteit van de Russen geeft dit concert een heel eigen charme. En het zijn niet alleen de klanken dit ensemble boeiend maken, ook de locatie tijdens dit specifieke concert, ze maken een tournee door ons land, de Grote Kerk in Veere met zijn aparte akoestiek, is er een een die de belevening alleen maar versterken. Dat is onder meer sterk hoorbaar en voelbaar bij het eerste stuk waarbij alleen de zangereressen van Me Naiset in verschillende uithoeken van de immense kerk als kwinkelerende vogeltjes in de uitgestrekte berkenwouden heel zachtjes ieder hun eigen stemsoort inzetten. Langzaam kwamen ze bij elkaar tot dat ze in harmonie op het podium met meeslepende finale afsloten.
(15 mei 2007, Leslie Leijenhorst)