P L E I S T E R P L A A T S : L E M E R I D I E N P Y R A M I D S
Hoewel het nog dichterbij gelegen Mena House tot de meest legendarische hotels behoort uit de beginperiode van het moderne toerisme heeft Le Meridien Pyramids als het gaat om zicht op een van de meest intrigerende Wereldwonderen – de drie piramides van Gizeh – hogere troeven. The view vanaf de Royal Club afdeling is er ronduit adembenemend. En wie bovendien meer houdt van modern comfort dan zwelgen in kolonialisme, vindt er het beste van beide werelden.
Oog in oog met een van de meest indrukwekkende wereldwonderen.
Het alom geprezen, ook door mij, Mena House gaat toch enigszins gebukt onder een behoorlijke mate van zelfoverschatting. En als het om het zicht gaat, ligt het ooit als jachtlodge gebouwde complex er bovendien net wat te dicht bij. Ga er trouwens beslist eens kijken of dineren in de rijk gedecoreerde Moghul Room. In de categorie ‘Room with a view’ scoort Le Meridien Pyramids beslist beter, op een enkele kamer in eerder genoemde etablissement na. Vooral de kamers op de Royal Club afdeling mogen zich bijzondere gelukkig prijzen een magistraal zicht te hebben. ‘s Avonds blijkt het nog mooier te zijn wanneer aan gene zijde een klank- en lichtspel wordt uitgevoerd. De tijd was te kort er heen te gaan, en werd bovendien door de gids niet direct aangeraden. Als vanuit het niets lichten mysterieuze schijnsels de immense stenen driehoeken aan, alsof ze uit de duisternis waren komen opdagen. Een onvergetelijke gebeurtenis. Daarom alleen al zou ik er graag weer logeren.
“In de categorie ‘Room with a view’ scoort Le Meridien Pyramids beslist beter….”
Bonte gewaden
Eten in de sfeer van een Nubisch dorp.
Toegegeven het gebouw ‘an sich’ is niet een van de meest aantrekkelijke. Toch valt het wel op door zijn architectuur. Het oogt als een soort apenrots waarbij elke volgende etage telkens wat meer naar binnen terugwijkt. De kleuren van het complexen zijn gelig, oker. Ze doen sterk denken aan de kleurschakeringen van de woestijn, of van een mergelgrot. Groot en modern is de hal zeker. Volop personeel in allerlei bonte gewaden, soms zo weggelopen als een figurant op een filmset. Le Meridien, ooit de voormalige hotelgroep van Air France, nu Starwood Hotels & Resorts, staat bekend om zijn plezierige, luxe, veelal moderne onderkomens. En de plekken zijn zelden verkeerd. Ik denk alleen aan mijn eigen ervaringen. Le Parker Meridien (New York, wat te denken van een saunaatje nemen in de spelonken, of joggen op de 42ste etage), Le Meridien Piccadilly (voor een schitterende afternoon tea in een salon uit de tijd toen Britain nog de woeilige baren beheerste) of La Plantation op Saint-Martin dat nog het meest deed denken aan het landhuis van een planter op de Antillen.
Hoteltuin
Een kamer op de Royal Club etage.
(Foto’s: Le Meridien Pyramids)
Le Meridien Pyramids heeft beslist tal van voordelen boven de immens grote hotels in het centrum aan de Nijl, waar de meeste hotels van de bekende ketens liggen. In de eerste plaats natuurlijk de locatie. En vooral het uitzicht, want er is nauwelijks een hotel in de stad dat zo veel kamers heeft met zo’n schitterend uitzicht. Heerlijk ontbijten als de dag ontwaakt met een van de Zeven Wereldwonderen in het vizier. Verder heeft het een grote hoteltuin met een scala aan sportieve mogelijkheden waaronder een uitermate goed geoutilleerde fitnessruimte en betere joggingmogelijkheden dan in de stad. De prestigieuze golfbaan ligt bovendien aan de voet van de piramides op nauwelijks tien minuten wandelen. Voorts beschikt het hotel over een tiental horeca etablissementen. Shisha Café en de Nubian Village, waar Orientaalse en Libanese gerechten de kaart domineren, behoren beslist tot mijn favorieten. De Nubian Village wekt mede door de dracht van het personeel en de vele handnijverheid de suggestie van een dorpsplein met een lokale herberg in Zuid-Egypte. Alleen alles wel aan de westerse normen aangepast. maar soms wil de mens gewoon een beetje dormen, een beetje doen alsof. Neemt genoegen met een ‘pastiche’. Een regio die compleet afwijkt van het meer Arabische deel van het land. En bovendien heeft de Pyramid Road, waaraan het hotel ligt, ook talrijke plekken om te eten of de avond door te brengen.
“Heerlijk ontbijten als de dag ontwaakt met een van de Zeven Wereldwonderen in het vizier. “
Hoewel geen van de kamers in het hotel onplezierig is in dit slechts 546 kamers tellende hotel – een relatief kleintje voor Caïro, in vergelijking tot de molochen in het centrum en aan de Nijl – blijven de kamers in de Royal Club afdeling de voorkeur genieten. En niet eens zo zeer vanwege het extra comfort. Die verschillen zijn niet eens zo groot, ook de kamers zijn nauwelijks veel ruimter te noemen, uitzonderingen en suites daargelaten natuurlijk. Het is veel meer de rustige en ontspannende sfeer die hangt op de etage en de mogelijkheid in dito sfeer je ontbijt te nuttigen in de speciale lounge, met wederom dat intrigerende uitzicht op de stenen driehoeken, of even een kop thee halen. Verblijven in Caïro vergt veel van de ‘nerven’. Sommigen noemen het de hel op aarde. En hoe plezierig dat kan zijn, bleek nog eens te meer toen mijn partner werd getroffen door ‘de vloek van de farao’ en ik snel – zelfs zonder kosten – wat extra ‘paramedische zorg’ kon regelen in de vorm van droge biscuits en veel potten thee. Voorts hoef je bij de lift beneden in de hal zelden in de rij te sta, en gaat de speciale Royal Club lift ook nog eens tweemaal zo snel.
Boekenleggers
In een van de folders lees ik een citaat van Oscar Wilde “I have the simplest tastes. I am only satisfied with the best.” En dit blijkt niet de enige literaire quote te zijn die ik tegenkwam. En dat is ook de reden dat ik graag op de speciale afdeling logeer. Uitstekende kwaliteit, simpel en ontspannen. Op tal van andere plekken zoals in de hotelmap van je kamer of elders in het hotel, tref je ze aan. Korte, krachtige soms humoristische quotes als een rode draad. Als een moment van bezinning in de hectiek van de Egyptische hoofdstad. Ook aardig zijn de boekenleggers die je elke dag opnieuw op je kamer aantreft. Met telkens gewijd aan een andere bezienswaardigheid puntig beschreven met vermelding van de afstand tot het hotel, zoals de piramides (slechts drie minuten, dat lijkt me alleen voor een jogger net haalbaar, maar wie minder goed ter been is?) of de hangende kerk van Babylon in de wijk El Moalakka. En wie een feestje te vieren heeft voor (zakelijke) relaties zou eens aan een Bedoeinenavond kunnen denken. Kosten nog moeite worden gespaard. Maar daar betaal je dan ook voor. Je krijgt toestemming een heuse nomadentent op te laten zetten, en tientallen oosterse tapijten neer te leggen. Een feestje te vieren op het plateau van de piramides. Met dans, muziek en ander spektakel. Een uitgebreid buffet met een uitgelezen keuze van lokale mezzeh en tal van gegrilde gerechten, lam aan het spit en warme schotels. En dat onder een nachtblauw baldakijn bezaaid met gouden sterren dat de nacht van de woestijn is.
George Moore
Le Meridien Pyramids is zo’n hotel waarin je op je kamer aan het raam gaat zitten, of op je balkon, en zo gebiologeerd raakt door het landschap dat zich aan je ogen ontvouwt dat je soms niets meer wenst dan een goed boek en een drankje en je soms afvraagt wat je ook al weer kwam doen. Of om met een andere literaire quote te eindigen. Een van George Moore: “A man travels the world in search of what he needs and returns home to find it.”
Le Meridien Pyramids, El Remaya Square – Pyramids · PO Box 25 Pyramids · Cairo 12561 · Egypte. T +20 (2) 377 3388, I www.lemeridien.com/pyramids
(31 mei 2007, door Leslie Leijenhorst)